Najczęściej, z uwagi na formy, dzielimy turystykę na pobytową i wędrowną. Ponieważ niniejsza strona jest adresowana do uprawiających turystykę czynną wyłączymy z „Vademecum” całość spraw związanych z wczasami, obozami stałymi i koloniami, a zajmiemy się wyłącznie turystyką wędrowną (nie wykluczamy jednak wycieczek bazy stałej). Uprawianie turystyki wędrownej, we wszystkich jej formach, pomoże nam na pełniejsze poznanie kraju, pozwoli na konfrontację posiadanych wiadomości z faktami w terenie, bezpośredni kontakt z pięknem przyrody, zabytkami, ośrodkami miejskimi i wiejskimi, ciekawymi ludźmi itd. Pogłębi naszą wiedzione w Polsce, a jednocześnie da nam wiele niezapomnianych wrażeń. W turystyce wędrownej najbardziej atrakcyjnymi są wszelkie formy turystyki kwalifikowanej chociaż wymaga ona pewnej kondycji fizycznej, przeszkolenia i określonej biegłości technicznej w sposobie poruszania się lub posługiwania niezbędnym sprzętem. Turystyka kwalifikowana wyrabia takie cechy charakteru, jak: odwaga, zaradność, solidarność i umiejętność współżycia w zespole, wytrzymałość i zręczność, uczy samodzielnego i celowego wędrowania. Najpopularniejszą z dyscyplin turystyki kwalifikowanej jest oczywiście turystyka piesza. Wymaga ona stosunkowo mało sprzętu i ekwipunku, co powoduje że jest również najtańsza. W uprawianiu turystyki kolarskiej konieczny jest już rower, wodniak potrzebuje co najmniej kajaka, a narciarz nart. Z zasady sprzęt ten powinniśmy mieć własny, ale możemy też korzystać ze sprzętu pożyczonego. Spośród licznych form turystyki kwalifikowanej najbardziej ciekawymi są następujące:
