Uwzględniając dwustronność relacji „człowiek – społeczeństwo” w procesie socjalizacji, zachowania ludzkie można oceniać w dwóch aspektach. Po pierwsze trzeba określić, czy jednostka osiąga określony poziom rozwoju, realizując się w napotkanych układach społecznych, po drugie, jakie skutki przynoszą jej działania innym ludziom w perspektywie społecznej. Tak więc socjalizacja, jak też występujące w niej „zaburzenia”, są wynikiem oddziaływań na jednostkę określonych grup społecznych. Uzwględniając takie założenie i szukając np. źródeł agresji w wychowaniu w rodzinie, zasadne byłoby prowadzenie analizy w ujęciu systemowym. Uogólniając te prawidłowości, można powiedzieć, że pojawienie się agresji poprzez proces uczenia się społecznego prowadzi do dalszej agresji na podstawowym poziomie relacji społecznych.
