Liczne badania pokazują, że ciągłe oglądanie programów, zwłaszcza o brutalnej zawartości, związane jest z agresywnym zachowaniem się dzieci i dorosłych, ale widać też dowody zdobywania umiejętności, które są korzystne z punktu widzenia społeczeństwa np.: chęć do współpracy, uczestnictwo w działaniach społecznych (Singer 1983). Jako przykład może posłużyć tu akcja „Wielkiej świątecznej pomocy”, która miała na celu zebranie pieniędzy dla chorych dzieci.Jednakże prace badawcze Hearolda sugerują, że naśladowanie sytuacji agresywnych zdaje się przeważać, podczas gdy zachowania prospołeczne są słabiej odbierane (1979).Obserwacje prowadzone przez D. i J. Singerów pozwalały stwierdzić, że ciągłe oglądanie telewizji, zwłaszcza obfitującej w ostre filmy przygodowe lub kreskówki, wiązało się z jawną agresją i ani hipotezy częściowego oglądania telewizji ani wzory agresji w rodzinie nie mogły wytłumaczyć takich wyników (1983).Również D. Kowalczyk i K. Warchoł wskazują na wyraźny związek między odbiorem agresji prezentowanej w telewizji a zachowaniami agresywnymi dzieci i młodzieży (1992).
