Do brzegu dobija się zawsze pod prąd i wolno, aby nie uszkodzić kajaka na kamieniach, w miarę możliwości, po sprawdzeniu głębokości wody, lepiej z kajaka wysiąść i doprowadzić go do brzegu brodząc po wodzie. Przy wiosłowaniu ręce należy ustawić tak, aby wiosło z przedramieniem tworzyło kąt prosty. Pociągnięcie wiosłem wykonuje się możliwie nisko (nie zawadzać o burty) przez zagarnięcie wody piórem wiosła na głębokości 3/4 powierzchni pióra, z jednoczesnym wypchnięciem drugiego ramienia aż do wyprostowania. Siła pociągnięć obu rąk powinna być jednakowa, zapewni to zachowanie kierunku jazdy. Podczas wiosłowania należy lekko pochylić tułów oraz rozewrzeć kolana, by zmniejszyć ucisk na przeponę. Nie trzeba mocno trzymać (ściskać) wiosła, gdyż w ten sposób ręce zbytnio się męczą. Na wody górskie należy się wybierać dopiero po dobrym opanowaniu techniki kajakowej na wodach śródlądowych. Płynąc rzeką górską powinniśmy trzymać się głównego nurtu, ostrożnie omijając zauważone przeszkody. Przeszkody podwodne rozpoznać możemy po dość specyficznych oznakach, widocznych na powierzchni wody: wiry tworzą duże koła na wodzie, płycizny duże zmarszczki, głazy zaś długie języki. Podczas spływu należy głowę i ciało chronić przed promieniami słonecznymi, gdyż na skutek zwiększonego działania słońca można „doprowadzić się” do poparzeń. Opalać się można wolno, systematycznie.
