Tak więc posiadanie odrzucającychrodziców, częste frustracje,niekonsekwencja wychowawcza, okazje do manifestowania gniewu, obserwowanie zachowań agresywnych u rodziców oraz korzyści uzyskiwane w wyniku agresji, przez jej akceptację w preferowanym stylu zachowań, sprzyjają znacząco rozwojowi agresji. Jest to „condicio sine qua non” agresji, ale przecież socjalizacja znacząco wykracza poza relacje rodzinne. A. Frączek (1986, s. 112 i n.) wskazuje na wielostopniową współzależność czynników związanych z agresją. Wyróżnia wśród nich: niekorzystne „zakotwiczenie społeczne, wynikające z przynależności do grup o niskim statusie społecznym, ekonomicznym i kulturowym; znaczne natężenie wrogości i przemocy w kontaktach interpersonalnych między dorosłymi a także wobec dzieci; zaniedbywanie dzieci, deprywacja potrzeb biologicznych i emocjonalnych, nieadekwatny trening wychowawczy.
