Bardzo często zdarza się, że podczas wycieczki rozdarł się nam namiot, przetarły skarpety, albo zepsuł się rower czy kajak. Oczywiście naprawa tych uszkodzeń, jeśli nie są poważniejsze, wymaga użycia narżędzi. Dlatego dobry turysta wyruszając na wędrówkę zabiera ze sobą reparaturki, odpowiednie do rodzaju turystyki, z tym, że reparaturkę krawiecką powinno się mieć zawsze, bez względu na środek lokomocji. Krawiecka. Wykonujemy ją we własnym zakresie, z kawałków (ścinków) materiału ubraniowego. Wielkość dowolna. Przyda się także kawałek flaneli i trochę tasiemki na wiązania i oblamowania. Z posiadanego materiału wycinamy prostokąt np. 30×10 cm. Z jednej strony zawijamy gó na szerokość 5 cm i przyszywamy boczne krawędzie. W ten sposób powstaje kieszonka. Z przeciwnej strony zaokrąglamy rogi, uzyskując 5-centymetrówą klapkę. Następnie z innego kawałka materiału wycinamy prostokąt o wymiarach 5*10 cm i przyszywamy go w odległości 5 cm od szpica klapki (będzie to miejsce na zapasowe guziki). Kolejny prostokąt, o wymiarach 8><10 cm, wycinamy z flaneli i przyszywamy także do krawędzi reparaturki (między kieszenią a guzikami). W ten „ kawałek flaneli można będzie wpinać igły, szpilki, agrafki itp.. Następnie obszywamy tasiemką-lamówką wszystkie brzegi reparaturki oraz wewnętrzny brzeg kieszonki, do klapki przyszywamy dwie,tasiemkido wiązania i repa- raturka gotowa. Teraz możemy przystąpić do jej wyposażenia- Do kieszonki wsuwamy kilka riiotków kolorowych nici (wg potrzeb) i koniecznie jeden motek lnianych (do szycia uszkodzeń brezentu). Do prawej wkładki przyszywamy lekko kilka różnych gazików (takich jakie nosimy przy ubraniu, bieliźnie, lub znajdujące się przy ekwipunku), a we flanelową wkładkę wpinamy kilka igieł różnej wielkości (1 z większym uszkiem do nici lnianych) i kilka różnych agrafek (w tym również mocną  stalową).