Jako „kozioł ofiarny” identyfikowana jest zazwyczaj jednostka pod jakimś względem,, słabsza”, (np. przegraliśmy bo ten grubas mamie biegał, itp.) bądź grupa, wobec której już nie ma się uprzedzenia, zaś „czarną owcą” bywa także osoba (zespół) umiejący przeciwstawiać się i walczyć o swoje racje; – obciążenie winą za niepowodzenie lub uznanie innych za prowadzących do dezintegracji grupy przez naruszenie podstawowych wartości samo w sobie jest wyrazem wrogości wobec „kozła ofiarnego” i „czarnej owcy”, a w dalszej konsekwencji podejmowane są inne, mniej lub bardziej bezpośrednie działania agresywne i akty przemocy wobec tych „obiektów”; – obiekty traktowane jako „kozioł ofiarny” są przede wszystkim deprecjonowane i opisywane w kategoriach negatywnych, a także , jeśli istnieje po temu sposobność, wykorzystywane, natomiast strategia oddziaływania grupy na uznanych za „czarne owce” ma dwie na ogół fazy: w pierwszej podejmowane są wysiłki, czasami z użyciem drastycznych środków, by przystosować tego rodzaju osobę do większości, a jeśli to się nie powiedzie, podejmowane są próby usunięcia tych członków grupy i zniszczenia (bywa, że w sensie fizycznym także).
